Christian Igesz

Lotte Haagsma, 28 november 2016, geschreven voor Het Nieuwe Instituut

Sinds mei 2016 runt Christian Igesz Het Nieuwe Café in de foyer van Het Nieuwe Instituut. Hij stelt zich voor en vertelt over zijn visie op Het Nieuwe Café. ‘We zullen steeds puur en eerlijk eten serveren, daar houd ik van.’

Waar moet volgens jou een goed café aan voldoen?

Christian Igesz: Ik houd erg van de Parijse cafés, met van die kleine ronde tafeltjes en een mooi assortiment. Alles is er van een constante kwaliteit, maar zonder opsmuk. Het glas wijn is goed, de obers zijn snel en accuraat. Ik kom zelf heel graag in Merci, ken je dat?

Nee…

Dat is een warenhuis: een soort Hema voor hipsters. Ze verkopen er prachtige linnen lakens, heerlijke badhanddoeken, geweldige potloden, schriften, parfums. Ze hebben een café, midden tussen de boeken, die zijn te koop en iedereen zit er te lezen. Er werken hele fijne mensen, die overigens in dezelfde schorten lopen als het personeel van Het Nieuwe Café, ik heb ze daar vandaan. Iedere week verandert het beeld, door verse bloemen en nieuwe tijdschriften. Kleine ingrepen die maken dat je denkt: hé, iemand heeft hier aandacht voor… Altijd als ik daar kom denk ik: zo zou alle horeca – of eigenlijk de hele wereld – moeten zijn.

Waar let jij op als je in een café of restaurant binnenkomt?

De ontvangst. Ik ben altijd erg bezig met hoe mensen er uitzien en hoe ze reageren op de klant. Dat bepaalt de sfeer.

Wat vind je belangrijk voor de sfeer in Het Nieuwe Café?

Kwaliteit. Die aandacht voor details die je bij Merci ervaart, die wil ik inbrengen in Het Nieuwe Café. Daar kies ik ook de mensen op uit die hier werken. Ze moeten iets begrijpen van de culturele sector, een goed humeur hebben en zachtheid uitstralen. Liever vriendelijk zijn en wat minder horeca-ervaring dan andersom – dat vind ik heel belangrijk.

Kun je iets over jezelf vertellen, over waar je vandaan komt en wat je hebt gedaan?

Ik ben een Limburger en heb aan de hotelschool in Hasselt gestudeerd. Daarna ben ik in Rotterdam komen wonen en gaan werken bij café Zochers in Het Park. Dat was een droombaan. Zo’n mooie plek, alsof je in Parijs zit, echt fantastisch! Ik vond het een sport om te bedenken wat mensen die binnenkwamen wilden drinken. Een bepaalde wijn, een rosé… Die aandacht voor klanten, dat vond – en vind – ik leuk. Na wat omzwervingen – ik heb bij het RO Theater gewerkt en bij de Schouwburg – ben ik voor mezelf begonnen. Igesz Partymanagement heeft tien jaar bestaan. Van daaruit werd ik hoofd horeca bij Museum Boijmans van Beuningen, een heel fijn museum met een prachtige collectie. Ik heb het daar tien jaar lang erg naar mijn zin gehad, maar het was tijd voor iets anders, tijd voor een nieuwe plek, en dat is Het Nieuwe Instituut geworden.

Wat heb je veranderd aan Het Nieuwe Café?

Het café had een vrij standaard horeca-assortiment. Ik heb het met een klein budget en eenvoudige ingrepen opgeknapt. Ik heb de bar afgepeld als een ui. Alles helemaal leeggehaald, geschuurd, gelakt en opnieuw ingericht met nieuwe glazen en servies. Ik heb de ongemakkelijke designinrichting vervangen door eenvoudige houten tafels en stoelen. Je zit hier in een soort kas, je moet het niet fancy-er maken dan het is. Je kunt beter zorgen voor een mooie salade en een goed glas wijn. We serveren duurzaam gevangen vis en biologisch vlees van slagerij De Groene Weg, dat zijn voor mij de details die ertoe doen.

Wat is je favoriete gerecht op de kaart van Het Nieuwe Café?

Op dit moment zijn dat de Harira, een zeer smaakvolle Marokkaanse soep, en de rijk gevulde Salade Niçoise. Maar dat kan over een tijdje weer iets anders zijn, de kaart verandert met de seizoenen. We zullen steeds puur en eerlijk eten serveren, daar houd ik van.

Waarom moeten mensen naar Het Nieuwe Café komen?

Je komt hier voor de rust, voor een goede kop koffie of een smaakvolle lunch. Je spreekt hier af met vrienden om bij te kletsen. Er zijn veel mensen die regelmatig terugkomen, soms wel drie keer per week. Dat vind ik een groot compliment. En in de zomer kom je natuurlijk voor het grote terras, verscholen in het groen.